Danny Cornet, oprichter van Heppie Kookcafé

Mijn naam is Danny Cornet (1977), vader van zoon Rayen (13) en van dochter Kaylyn (17). Samen met mijn partner Inge woon ik al 26 jaar samen in Almere. Ik ben de oprichter en eigenaar van Heppie Kookcafé.
Mijn opleiding volgde ik op de Middelbare school De Meergronden in Almere-Haven. Na het behalen van mijn diploma ging ik aan de slag in Amsterdam bij De Berkhoff op de Wibautstraat. Dit is een school voor consumptieve beroepen. Daar leerde ik de kneepjes van het koken en bakken. Ik doorliep er de opleiding tot zelfstandig werkend kok en volgde ook een deel brood en banket. Vervolgens naar de streekschool in Leiden, een leer-werkopleiding in de horeca, waar ik mijn papieren en certificaten behaalde. Ook deed ik jarenlang ervaring op in de keuken bij diverse werkgevers zoals restaurants en traiteurs.

Burnout

Aansluitend op mijn carrière in de horeca was ik actief in de bouwwereld als vestigings- en accountmanager, met name de verhuur en verkoop van gereedschappen. Dit werk deed ik jarenlang, maar belandde in een burnout. Vanwege de vergadercultuur, de dwang tot het behalen van steeds hoger gestelde targets en torenhoge verwachtingen kon het elastiekje niet langer worden opgerekt. Nadenkend over mijn toekomst -waaruit put ik nu echt voldoening- gooide ik het roer om.

Kaylyn

Het idee kwam eigenlijk door mijn dochter Kaylyn. Zij heeft een licht verstandelijke beperking en liep de afgelopen jaren stage bij horeca-gerelateerde locaties. Ik zag haar zelfvertrouwen groeien. Ook werd ze steeds zelfstandiger. Datzelfde merkte ik ook bij andere leerlingen waar ze mee werkte. Ze trokken elkaar omhoog, met elk hun eigen capaciteiten en sterke punten. Dat vond ik mooi om te zien.
Tegenwoordig kookt Kaylyn al zelfstandig voor ons gezin. Dat hadden wij nooit gedacht en we zijn supertrots op haar. Daarnaast behaalt ze nu op korte termijn ook haar mbo-starters diploma.

Vanwege die ervaring denk ik dat dit ook mogelijk is voor andere leerlingen met een beperking, mits met de juiste ondersteuning en hulpmiddelen. Ik wil daarin een rol spelen. Het is zulk dankbaar werk en het is daarnaast leuk om zelf weer eens te koken en te bakken. Maar vooral is het fijn om de deelnemers/stagiaires iets te kunnen leren, ze meer zelfvertrouwen te geven en zo zelfstandiger te worden.

Aangetrokken tot de horeca

Omdat ik merkte dat mijn ‘doelgroep’ zich erg tot ‘de horeca’ voelt aangetrokken, richtte ik een dagbesteding op in de vorm van een kookcafé. Intussen ben ik in opleiding tot Begeleider Specifieke Doelgroepen en ontwikkel ik me verder door in die richting cursussen te volgen.

Inmiddels zijn we een paar maanden verder en is het nu zover dat ik mezelf eindelijk de Heppie Chef kan noemen van Heppie Kookcafé.
Super gaaf en ik heb er heel veel zin in!

Kaylyn Cornet: “Doorzetten en in jezelf blijven geloven”

Ik ben Kaylyn, bijna 18 jaar, zit in de eindgroep van De Aventurijn en ben bezig met mijn opleidingstraject ORGB om mijn mbo-starters diploma te behalen. Dat doe ik door het volgen van stages en met de ondersteuning van school. Ik was o.a. bij ‘Broodje Hagelslag’ actief als stagiaire. Dit is een bedrijfskantine waar we lekkere lunches maakten voor de gasten. Nu loop ik stage bij ‘Fa’s Bakery’ in Almere-Haven. Dat is een tearoom waar ze heerlijke broodjes, maar vooral taarten en koekjes maken.

Ik vind het erg leuk om te bakken en wil dit graag in de toekomst verder ontwikkelen. Ik hoop ooit bij mijn vader te kunnen gaan werken. Ook wil ik graag de leerlingen van mijn school helpen die bij mijn vader stage lopen. Omdat ik begrijp waar ze het moeilijk mee kunnen hebben, net zoals ik dat zelf heb meegemaakt.

Maar met doorzetten en in jezelf blijven geloven kun je meer dan je denkt. Je bent goed zoals je bent, zeg ik altijd.

Inge Vos: “Op de achtergrond bezig met Heppie Kookcafé”.

Ik ben Inge, 43 jaar, de partner van Danny en tevens moeder van Kaylyn en Rayen. Ik woon al mijn hele leven in Almere en ben al 26 jaar gelukkig samen met Danny.

Ik ben 4 dagen in de week werkzaam bij Facilicom als Senior Servicedeskmedewerker. Wij voeren de technische ondersteuning uit aan de technische gebouwen van KPN. Samen met ons team van 12 medewerkers zijn wij de spin in het web bij het aansturen van de juiste partijen en monteurs.

In mijn vrije tijd vind ik het heerlijk om lekkere maaltijden te koken en de lekkerste taarten te bakken. Dit doe ik vaak samen met Kaylyn en dat soort momenten zijn altijd erg gezellig. Mijn voldoening haal ik uit het feit dat iedereen geniet van onze gerechten.

Ik houd mij op de achtergrond bezig met Heppie Kookcafé en kom regelmatig even langswaaien om samen met de stagiaires lekkere dingen te maken. En uiteraard om te praten over de dagelijkse dingen die er in de wereld spelen. Ook voor ondersteuning en advies kunnen de cliënten altijd bij mij terecht.

Ik ben trots op mijn partner en heb er dan ook alle vertrouwen in dat zijn onderneming een succes wordt!

Lucas, vrijwillig medewerker: “Zinvolle invulling van mijn vrije tijd”.

Sinds maart 2020 ben ik met pensioen en geniet ik van mijn vrije tijd en van mijn kleinkinderen. In mijn werkzame leven gaf ik training en technische ondersteuning aan ongeveer 240 technische professionals. Mijn hobby’s zijn radiografische auto’s, stockcars, en drones besturen.

Met mijn oudste kleinkind Kaylyn bak ik vaak appeltaart, gevulde koeken en chocolade plaatkoek. Bakken kan je mijn tweede hobby noemen. Het vrijwilligerswerk bij ‘Heppie Kookcafé’ vind ik een zinvolle invulling van mijn vrije tijd.

Henny, vrijwillig medewerker: “Samen met de stagiaires de tuin verzorgen”.

Na 40 dienstjaren bij de post, toen nog PTT-post, ben ik met vervroegd pensioen gegaan. Ik ben iemand die niet de hele dag stil wil zitten dus doe ik graag veel verschillende dingen op een dag. Mijn hobby’s zijn hardlopen, mijn vogels verzorgen en vissen. Daarbij ben ik aan de slag gegaan als vrijwilliger bij VLA, het voedselloket in Almere. Hier haal ik met de bestelbus goederen op zoals meubels en inventaris om dit weer te geven aan de mensen die het wat minder hebben. Ook haal ik voedsel op bij supermarkten dat wij weer doorgeven aan mensen met een bijstandsuitkering. Dit geeft mij zoveel voldoening: mensen blij te zien worden van iets kleins en dat ik daar mijn steentje aan bij mag dragen.

Bij Heppie kookcafe ga ik vooral in de tuin aan de slag om die samen met de stagiaires te verzorgen. Daarnaast haal ik ook de leerlingen op en breng ze aan het einde van de dag weer veilig thuis. En natuurlijk doe ik de boodschappen, samen met de stagiaires!

Sjoerdtje, vrijwillig medewerker: “Via stage en dagbesteding voorbereiden op de maatschappij.”

Toen ik 17 jaar was, wilde ik graag de zorg in en verpleegster worden. Ik kom van het eiland Terschelling, ben daar geboren en getogen. Nadat ik mijn man Lucas had ontmoet verhuisde ik naar het vasteland om daar mijn nieuwe toekomst op te gaan bouwen.

Nu ben ik ook oma, van Kaylyn, en zij is onze oudste en speciale kleindochter. Ik zag haar opgroeien tot de jongedame die ze nu is geworden. Ik zie ook hoe ze gegroeid is de afgelopen jaren door school ‘De Aventurijn’ en haar stages die ze heeft doorlopen en die ze nog steeds doet.

Thuis staat ze ook graag in de keuken met haar vader en moeder en ook bij opa en oma wil ze graag helpen en daar zijn we trots op. Het maakte mij bewust hoe belangrijk het is dat ieder kind of volwassenen via stage en dagbesteding voorbereid wordt op de maatschappij. Als vrijwilliger werk ik hier graag aan mee.

Coby, vrijwillig medewerker: “Alles moet schoon zijn en blinken…”

Ik ben de oma van Kaylyn en de moeder van de Danny en een zorgzaam type. Ik heb altijd in de verzorging gezeten. Voor mensen gezorgd die niet in staat waren dit zelf te doen en doe ik nog altijd met plezier. Ik ben ook een echte poetsvrouw. Ik hou van schoonmaken. Alles moet schoon zijn en blinken.
Als vrijwilliger richt ik mij vooral op de huishouding, zoals wassen, strijken, afwassen – en ja, ook schoonmaken. Daarnaast spring ik bij in de keuken. Ik hou van bakken en koken en vind het leuk om dit samen met de leerlingen van Heppie kookcafé te doen. Om ze zo wat bij te kunnen brengen voor hun toekomst.